،    مستوره صداقت2 
  
،    امید رضائی3 
  
،    محمدرضا صیرفی4 
  
                    | مقدمه و هدف: سکته مغزی یکی از بیماریهای ناتوانکننده است که بر ابعاد روانی، اجتماعی و جسمی بیماران تأثیرگذار است. هدف پژوهش حاضر، شناسایی مدل کیفیت زندگی بر اساس عزتنفس و خودکارآمدی با نقش میانجی انطباق اجتماعی در بیماران مبتلا به سکته مغزی است. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی میباشد. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به سکته مغزی مراجعهکننده به مراکز اصلی نورولوژی استانهای کرمان، فارس و هرمزگان در سه ماهه سوم سال ۱۴۰۲ و سه ماهه اول سال ۱۴۰۳ است. نمونهگیری بهصورت هدفمند انجام شد. دادهها با استفاده از پرسشنامههای استاندارد کیفیت زندگی، عزتنفس، خودکارآمدی و انطباق اجتماعی گردآوری شد. برای سنجش روایی صوری و محتوایی، از نظر متخصصان بهره گرفته شد و پایایی ابزارها با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برای تمامی مقیاسها تائید شد. تحلیل دادهها با روش مدل یابی معادلات ساختاری انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد مدل کیفیت زندگی بر اساس خودکارآمدی و با نقش میانجی انطباق اجتماعی در سطح اطمینان %99 معنادار است (0/05>p)، در حالیکه اثر مستقیم و غیرمستقیم عزت نفس معنادار نیست (0/05<p). انطباق اجتماعی و خودکارآمدی، دو مؤلفه تأثیرگذار بر کیفیت زندگی بیماران است. نتیجهگیری: توجه به متغیرهای روانشناختی و اجتماعی مانند خودکارآمدی و انطباق اجتماعی در طراحی مداخلات توانبخشی بیماران سکته مغزی ضروری است و میتواند کیفیت زندگی آنان را به طور معناداری بهبود بخشد.  | 
		
| بازنشر اطلاعات | |
   | 
			این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |