مقدمه و هدف: آموزش احیای قلبی_ریوی توسط ابزارهای نوین آموزشی برای نجات جان افراد نیازمند به احیای قلبی_ریوی در گروه سنی نوجوان از اهمیت بسزایی برخوردار است. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر آموزش احیای قلبی-ریوی (CPR)Cardio Pulmonary Resuscitation به روش حضوری و الکترونیک بر مهارت دانشآموزان متوسطه انجام شد. روش کار: جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان رشته پرستاری دانشکده پرستاری طبس در سال تحصیلی 1398 بود و 62 نمونه با روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آموزش الکترونیکی (۳۱ نفر) و آموزش حضوری (۳۱ نفر) قرار گرفتند و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه مشتمل بر دو بخش مشخصات دموگرافیک و چک لیست مهارتهای CPR و (AED) Automated external defibrillator در رابطه با انجام احیاء قلبی_ریوی بود. سپس هر دو گروه قبل، یک هفته و ۲ ماه بعد از مداخله پرسشنامهها را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS انجام شد و پس از اطمینان از نرمال بودن از آزمون تی تست مستقل استفاده شد. سطح معنیداری 05/0>p در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمره مهارت CPR قبل از مداخله و یک هفته بعد از مداخله در هر دو گروه آموزش الکترونیکی و حضوری تفاوت آماری معناداری نداشت (0/05>p). در هر دو روش آموزش الکترونیکی و حضوری میانگین نمره مهارت CPR در قبل و ۲ ماه بعد از مداخله افزایش معنیداری داشت و میانگین نمره گروه آموزش حضوری بالاتر بود (0/05<p) ). نتیجهگیری: با توجه به بالاتر بودن میانگین نمرات مداخله پس از دو ماه در هر دو روش آموزش الکترونیکی و حضوری، به نظر میرسد مداخله آموزشی باعث ارتقای سطح دانش و مهارت دانش آموزان در زمینه CPR شده است. |
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |