مقدمه و هدف: طلاق، به عنوان یکی از مهمترین پدیده های اجتماعی، عوارض روانی متعددی به دنبال دارد. از جمله این عوارض افسردگی می باشد. تداوم افسردگی می تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین، ضروری است به وسیله روان درمانی های متعدد این عوارض درمانی تعدیل و درمان شود. لذا، هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان شناختی- رفتاری و مصاحبه انگیزشی بر افسردگی زنان مطلقه بود. روش کار: پژوهش حاضر یک طرح مداخله ای از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری 260 نفر از زنان مطلقه 20 تا 50 سال بودند. 60 نفر از زنان مذکور بر اساس معیارهای ورود انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه درمان شناختی– رفتاری، درمان مصاحبه انگیزشی و گروه شاهد تقسیم شدند. ابزار جمعآوری دادهها پرسشنامه مقیاس افسردگی آرون بک، بکوارد، مندلسون، مارک و ارباف (1986) بود. برای گروههای آزمایش، جلسات درمان به تعداد ۱۲جلسه ۷۵ دقیقهای برگزار شد. قبل از انجام مداخلات و در پایان مطالعه افراد در تمام گروهها، پرسشنامه مقیاس افسردگی را پر کردند. دادهها وارد نرمافزار SPSS نسخه 25 شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در مقایسه میانگین نمره متغیرهای افسردگی بین سه گروه درمان شناختی-رفتاری، مصاحبه انگیزشی و گروه کنترل تفاوت معنیداری وجود داشت (0/05>p). همچنین در مقایسه تک به تک گروههای درمان شناختی-رفتاری و درمان مصاحبه انگیزشی با گروه کنترل در مرحله پسآزمون اختلاف معنیداری وجود داشت (0/05>p). نتیجهگیری: یافتهها حاکی از آن است که روشهای درمان شناختی– رفتاری و مصاحبه انگیزشی بر کاهش میزان افسردگی در زنان مطلقه مؤثر میباشد. پیشنهاد میشود در کنار سایر مداخلات روانشناختی و دارویی، از این دو روش بهمنظور کاهش افسردگی در زنان مطلقه به عنوان یک مداخله بالینی استفاده گردد. |
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |