مقدمه و هدف: شایستگی حرکتی واقعی و ادراک شده از همبسته های مهم مشارکت در فعالیت بدنی هستند. هدف این مطالعه بررسی رابطه ادراک شایستگی حرکتی با شایستگی حرکتی واقعی کودکان دبستانی بود. روش کار: روش مطالعه مقطعی و از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه آماری مطالعه کودکان 7 تا 10 سال بودند که در باشگاه های ورزشی شهر اهواز فعالیت داشتند. 652 کودک با نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از هشت منطقه شهر اهواز انتخاب شدند. شایستگی حرکتی واقعی با آزمون رشد حرکتی درشت-ویرایش سوم و شایستگی حرکتی ادراک شده با آزمون شایستگی مهارت حرکتی ادراک شده ارزیابی شد. داده ها از طریق آزمون های تی-استیودنت برای نمونه های مستقل و ضریب همبستگی پیرسون و با نرم افزار SPSS نسخه 24 و در سطح معنی داری 0/05 تحلیل شدند. یافته ها: ضریب همبستگی بین خرده آزمونهای جابجایی واقعی و ادراک شده مثبت و معنی دار بود (001/0 =p ، 258/0= (652)r). همچنین بین خرده آزمون های کنترل شیء واقعی و ادراک شده ضریب همبستگی مثبت و معنی دار بود (001/0 =p ، 251/0= (652)r). در نمره کل آزمون های شایستگی حرکتی واقعی و ادراک شده نیز ضریب همبستگی مثبت و معنی دار بود (001/0 =p ، 318/0= (652)r). در عملکرد خرده آزمون های کنترل شیء واقعی و ادراک شده و نمره کل آزمون های شایستگی حرکتی واقعی و ادراک شده تفاوت های جنسیتی به نفع پسران مشاهده شد (05/0>p). نتیجه گیری: همبستگی مثبت شایستگی حرکتی واقعی و ادراک شده نشان دهنده داشتن ادراک دقیق کودکان در نتیجه رشد مهارت های شناختی موردنیاز برای ارزیابی شایستگی خود می باشد. با توجه به وجود تفاوت های جنسیتی و عملکرد ضعیف تر دختران، طراحی برنامه های مداخله ای برای آنان ضروری است. |
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |