، رعنا پیغامی2
| مقدمه و هدف: با توجه به فشارها، استرسها و تنیدگیهای شغلی پرستاران، از اختلالات رایج در آنها، اختلال پرخوری عصبی است. این پژوهش، با هدف مدلیابی ساختاری تاثیر استرس شغلی بر اختلال پرخوری عصبی، با نقش میانجی هوش هیجانی در پرستاران انجام گرفت. روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری با کمترین مربعات جزئی بود. جامعهی آماری پژوهش حاضر را کلیهی پرستاران بیمارستانهای علوم پزشکی شهر تبریز در سال 1403 تشکیل دادند. نمونه این پژوهش، 335 نفر بودند که به روش چندمرحلهای انتخاب گردیدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه استرس پرستاری Anderson و Gray Taft، مقیاس رفتار پرخوری Gormali و همکاران و پرسشنامه هوش هیجانی Shring بود. از روش معادلات ساختاری با کمترین مربعات جزئی و نرم افزارهای SMART 3PLS و 26 SPSS برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان دادند که بین استرس شغلی و اختلال پرخوری عصبی رابطهی مثبت معناداری وجود دارد (0/05>p). همچنین بین هوش هیجانی و اختلال پرخوری عصبی رابطهی منفی معنادار وجود دارد (0/001>p) و بین استرس شغلی و هوش هیجانی نیز رابطهی منفی معنادار وجود دارد (0/05>p). نتیجهگیری: استرس شغلی و هوش هیجانی بر اختلال پرخوری عصبی تاثیر دارند. باتوجه به نتایج پیشنهاد میشود که آموزش کاهش استرس شغلی و افزایش هوش هیجانی در مداخلات مبتنی بر کاهش اختلال پرخوری عصبی درنظر گرفته شود. |
| بازنشر اطلاعات | |
|
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |