مقدمه و هدف: شیوع بیماری کرونا علاوه بر به مخاطره انداختن سلامت جوامع، تأثیرات زیادی در ابعاد مختلف آموزش عالی ایجاد نمود. هدف از این مطالعه سنجش آمادگی یادگیری خودراهبر در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جیرفت در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹، در زمان همهگیری کرونا ویروس بود. روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی (توصیفی-تحلیلی) است که بر روی ۲۳۸ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جیرفت انجام شد. افراد با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه جمعیت شناختی محقق ساخته و نیز مقیاس استاندارد یادگیری خودراهبر فیشر بود. تجزیه و تحلیل دادهها با روشهای آماری درصد، میانگین، انحراف معیار، آزمون -student t و همچنین آزمون آنالیز واریانس انجام شد و نتایج با نرمافزار SPSS نسخه ۲۲ در سطح معنیداری (۰/۰5p≤) ارزیابی گردید. یافته ها: از مجموع تقریباً ۱۰۴۱ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جیرفت تعداد ۲۳۸ نفر در این مطالعه شرکت کردند. یافتههای حاصل از این مطالعه نشان داد که سطح درآمد بر یادگیری خودراهبر دانشجویان مؤثر است (۰/۰5p<). همچنین بعد خودکنترلی در دانشجویان پزشکی متفاوت با دانشجویان رشته بهداشت محیط و علوم آزمایشگاهی بود (۰/۰5p<). نتیجهگیری: سطح درآمد و رشته تحصیلی میتواند یادگیری خودراهبر دانشجویان را تحت تأثیر قرار دهد. در نتیجه آموزش مهارتهای یادگیری خودراهبر به دانشجویان بخشی ضروری از فرآیند یاددهی-یادگیری است. این نوع آموزش در دانشگاه باید اجرا شود تا استقلال یادگیری، ترویج یادگیری مادامالعمر و آمادهسازی متخصصان سلامت آینده کشور بهصورت شایسته انجام گیرد. |
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |