مقدمه و هدف: چاقی مانعی برای سلامتی و زمینه بسیاری از بیماریها است و فعالیت بدنی میتواند این شرایط را تا حدودی بهبود بخشد. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر چاقی و تمرینات ورزشی متعاقب آن بر عوامل درگیر در قهوهای شدن بافت چربی در موشهای نر بود. روش کار: 36 سر موش نر سالم نژاد ویستار در این طرح استفاده شدند که 30 سر از رژیم غذای پرچرب و 6 سر از رژیم غذای معمولی تغذیه کردند. پس از هشت هفته رژیم، 12 سر (6 سر رژیم غذای پرچرب و 6 سر رژیم غذای معمولی) قربانی شدند و 24 سر موش باقیمانده به چهار گروه شش تایی شامل کنترل چاق، تمرین مقاومتی، تمرین استقامتی و تمرین تناوبی شدید تقسیم شدند و به مدت هشت هفته، هفتهای پنج جلسه تمرین کردند. برای اندازهگیری بیان ژن ایریزین، UCP-1 و BAIBA از روش Real Time-PCR استفاده شد. از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی جهت تعیین اختلاف بین گروهها در سطح معناداری 0/05≥p استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که چاقی موجب کاهش معنادار بیان ژنهای ایریزین، UCP-1 و BAIBA در بافت چربی موشهای نر شده (0/05>p) و متعاقب آن تمرینات مقاومتی، استقامتی و تناوبی شدید سبب افزایش معنادار بیان ژنهای مذکور نسبت به گروه کنترل چاق شدند (0/05>p). همچنین افزایش معنادار بیان ژنهای ایریزین و UCP-1 در گروه تمرین تناوبی شدید نسبت به گروه تمرین مقاومتی و تمرین استقامتی مشاهده گردید (0/05>p). نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر میتوان گفت که چاقی با کاهش گرمازایی غیرلرزشی در بافت چربی مانع توسعه بافت چربی قهوهای و بهکارگیری آن در جهت درمان بیماریهای متابولیک میشود. در حالیکه تمرینات مختلف ورزشی مقاومتی، استقامتی و تناوبی شدید به عنوان روش مؤثری در افزایش بافت چربی قهوهای و با تأثیر مثبت بر عوامل درون سلولی مؤثر بر افزایش لیپولیز، میتوانند به عنوان تمرینات مفید در زمینه کاهش چربی و در نتیجه آن افزایش سلامتی در نظر گرفته شوند. |
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |