مقدمه و هدف: پرستاران یکی از گروه های مهم در محیط بیمارستان می باشند. با توجه به شرایط استرسزای محیط بیمارستان وجود همدلی مناسب در پرستاران حائز اهمیت است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان همدلی پرستاران در محیط کار در بیمارستان کوثر شهر سنندج در سال 1401 انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر به صورت مقطعی در سال 1401 بر روی پرستاران شاغل در بخش های مختلف بیمارستان کوثر سنندج انجام شد. تعداد 451 پرستار با روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد اطلاعات دموگرافیک، همدلی بین فردی پرستاران و همدلی پرستار با بیمار به صورت خودگزارشدهی جمعآوری شد. آنالیز داده ها با روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی با نرمافزار SPSS نسخه 26 انجام شد. سطح معن یداری 0/05 لحاظ شد. یافته ها: نتایج نشان داد نمره کلی همدلی بین فردی پرستاران و همدلی پرستار با بیمار به ترتیب 34/34±144/25، 8/34±64/11بود که در بازه میانی نمره دهی پرسشنامهها قرار می گیرد. همچنین نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین نمره کل همدلی بین فردی پرستاران با نمره کل همدلی پرستار با بیمار همبستگی مثبت (0/456=r) و معنی دار وجود داشت (0/05>p). نتیجهگیری: با توجه به بازه نمرات همدلی که هر دو در سطح متوسط قرار می گیرند نیاز به ارتقای آن وجود دارد. لذا با توجه به پیامدهای مثبت وجود همدلی در محیط بیمارستان لازم است به بهبود هر چه بیشتر سطح همدلی در پرستاران از طریق آموزش های آکادمیک، ضمن خدمت و تشویق از سوی مسئولین کمک شود. |
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |