مقدمه و هدف: افزایش میزان طلاق در دهههای اخیر و تأثیرات آن روی نوجوانان، آسیبهای روانی همچون افسردگی را در کانون پژوهشها قرار داده است. بر همین اساس، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی روش درمانی فراشناخت بر افسردگی دانشآموزان پسر 13 تا 18 ساله در خانوادههای طلاق انجام شد. روش کار: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری و گروه کنترل بود. جامعه آماری نوجوانان پسر 13 تا 18 ساله دو مدرسه متوسطه اول منطقه پنج شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بودند که 30 نفر از آنها با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه مداخله و گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. درمان فراشناخت در قالب 8 جلسه 90 دقیقهای به صورت هفتگی برای گروه مداخله ارائه شد، درحالیکه گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. آزمودنیها در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با پرسشنامه افسردگی نوجوانان (Maria Kovacs، 1979) سنجیده شدند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازهگیریهای مکرر توسط نرمافزار SPSS نسخه 26 استفاده شد. یافته ها: بر طبق یافتههای این پژوهش، مداخله با درمان فراشناخت روی متغیر افسردگی اثربخش بود (0/001>p)، به طوریکه میانگین نمرات پسآزمون افسردگی برای گروه کنترل 30/57 و برای گروه مداخله 16/87 بود. در گروه مداخله تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پسآزمون با نمره 16/87 و پیگیری با نمره 17/60 دیده نشد (0/05 ). نتیجهگیری: یافتههای پژوهش حاکی از این بود که درمان فراشناخت یک مداخله اثربخش روی دانشآموزان 13 تا 18 ساله در خانوادههای طلاق بوده و توصیه میشود این روش درمانی جهت کاهش افسردگی مورد استفاده قرار گیرد. |
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |