مقدمه و هدف: فرسودگی شغلی آسیبهای روانی مرتبط با کار است که باعث مشکلات هیجانی، کاهش موفقیت فردی و شخصیت زدایی میشود. این مطالعه با هدف بررسی عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی در بهورزان شهرستان ایرانشهر در سال 1400 انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی در بین 150 نفر از بهورزان مرد و زن شهرستان ایرانشهر انجام شد. تمامی بهورزان با روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه دو قسمتی بود که قسمت اول آن شامل اطلاعات دموگرافیک و قسمت دوم شامل پرسشنامه فرسودگی شغلی Maslach بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرمافزار آماری نسخه 21 و با استفاده از آمون های آماری تی زوجی، تی با نمونه مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که فرسودگی شغلی در بهورزان متوسط بود. میانگین نمره شدت عملکرد شخصی بین گروههای سنی مختلف از نظر آماری تفاوت معناداری نشان داد (0/05>p)، اما فرسودگی در ابعاد شدت خستگی عاطفی و شدت مسخ شخصیت شغلی در گروههای سنی اختلاف معناداری نشان نداد (0/05<p). همچنین میانگین نمرات ابعاد فرسودگی شغلی افراد با تعداد سال های سکونت در محل رابطه معناداری نشان نداد (0/05<p). نتیجهگیری: پیشگیری از عوارض فرسودگی بر زندگی بهورزان و همچنین بهبود عملکرد سیستم بهداشتی تأثیر داشته و توجه به حذف عوامل مؤثر در فرسودگی شغلی نیاز است. |
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |