مقدمه و هدف: دیابت نوع دو به عنوان یک عامل زمینه ساز برای بیماری قلبی به شمار می رود و سهم عمده ای در مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی- عروقی دارد. هدف از انجام این مطالعه، تأثیر یک دوره تمرین هوازی پیوسته بر بیان پروتئین VEGFA و بیان ژن eNOS و گیرنده های VEGFR1/2 در سلول قلبی موش های صحرایی دیابتی نوع دو بود. روش کار: تعداد 18 سر موش صحرایی بهصورت تصادفی به 3 گروه 6 تایی، کنترل سالم، کنترل دیابتی، تمرین تداومی هوازی تقسیم شدند. پس از یک دوره تمرین 8 هفته ای، بیان ژن های eNOS، VEGFR1 و VEGFR2 و پروتئین VEGFAدر سلول قلبی بطن چپ قلب موش های صحرایی به ترتیب با تکنیکهای RealTime-PCR و Western Blot بررسی شد. سطوح انسولین، سطح گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین مورد سنجش قرار گرفتند. جهت تعیین معنادار بودن اختلاف گروههای پژوهش از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه در سطح معناداری 0/05 p< استفاده شد. یافته ها: یافتههای تحقیق نشان داد که بیان پروتئین VEGFA بین گروه تمرین پیوسته هوازی با کنترل تفاوت معناداری دارد (0/05p<). در بیان ژن eNOS بین دو گروه تمرینی تداومی با کنترل دیابتی تفاوت معنادار مشاهده شد (0/05p<). مقادیر تغییرات بیان ژنی VEGFR1/2 نسبت به گروه تمرین دیابتی تنظیم مثبت و افزایشی داشت. همچنین بین سطوح انسولین، گلوکز و مقاومت به انسولین در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت (0/05p<). نتیجه گیری: بهنظر میرسد تأثیر 8 هفته تمرینات هوازی پیوسته بر بیان پروتئین VEGFA و بیان ژن eNOS و ژن های گیرنده های تیروزین کیناز در سلول قلبی موش های صحرایی دیابتی شده، مؤثر است و احتمالا میتواند به عنوان یک روش مداخلهای تأثیرگذار مورد توجه قرار گیرد. |
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |