مقدمه و هدف: مواجهه مکرر پرستاران با شرایط دردناک و رنج آور بیماران در بخش های مختلف می تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی حرفه ای در آنان گردد که خود می تواند زمینه ساز آسیب های روانی، همچون افت کیفیت مراقبت و برآیندهای مراقبت از بیماران شود. باتوجه به اهمیت و نقش انعطاف پذیری کنشی در سازگاری با شرایط دشوار، هدف پژوهش حاضر پیشبینی کیفیت زندگی کاری پرستاران در محیط کار براساس انعطاف پذیری کنشی و عاطفه مثبت و منفی بود. روش کار: جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی پرستاران شهر بوشهر در سال 97-1396 بود که از میان آنها 100 پرستار شاغل در سه بیمارستان به روش خوشهای تصادفی انتخاب شدند. سپس دادهها از طریق پرسشنامههای انعطافپذیری کنشی، عاطفه مثبت و منفی و کیفیت زندگی کاری جمعآوری و توسط آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و با استفاده از نرم افزار SPSS-21 تحلیل شدند. یافته ها: یافتههای پژوهش نشانداد که بین متغیرهای انعطافپذیری کنشی و عاطفه مثبت با کیفیت زندگی کاری رابطه مثبت و معناداری و بین متغیر عاطفه منفی با کیفیت زندگی کاری رابطهی منفی و معناداری وجود داشت (0/001p<). نتایج رگرسیون نیز نشانداد که متغیرهای انعطافپذیری کنشی و عاطفه مثبت و منفی می توانند 32 درصد از واریانس متغیر کیفیت زندگی کاری را پیش بینی کنند (0/001>p). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش گویای این است که در جامعه پرستاران، بهکارگیری برنامه هایی در جهت افزایش انعطافپذیری کنشی و عاطفهی مثبت پرستاران می تواند منجر به افزایش سلامت روان و بهبود کیفیت زندگی کاری آنها شود. |
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |