مجله دانشگاه علوم پزشکی جیرفت

مقدمه: خشم یک احساس منفی است که با اختلال شناختی، تغییرات فیزیولوژیکی و واکنش‌های رفتاری همراه می‌باشد. عدم مدیریت صحیح خشم منجر به بروز مشکلات جسمی و روانی می‌گردد و به اشکال مختلفی مانند پرخاشگری، آسیب زدن به خود، حمله فیزیکی و کلامی بروز می‌نماید. هدف از انجام این مطالعه بررسی الگوهای بروز خشم و مدیریت آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر می‌باشد.

روش ­کار: در ابن مطالعه توصیفی- تحلیلی 300 دانشجو به روش طبقه‌بندی تصادفی از طریق تخصیص متناسب انتخاب شدند. داده‌ها به‌وسیله پرسشنامه ساختارمند کنترل خشم برگرفته از کتاب Understanding Yourself از طریق خود گزارشی جمع‌آوری گردید. تجزیه تحلیل داده‌ها به‌وسیله نسخه 20 نرم‌افزار SPSS انجام شد و از آزمون‌های آمار توصیفی و t- test مستقل برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد.

یافته ­ها: میانگین سنی شرکت‌کنندگان 76/1 ± 36/21 و میانگین نمره خشم در روابط شخصی و اجتماعی به ترتیب 11/ 5 ± 80/21 و 3/4 ± 31/21 بوده است. کمتر از نیمی از دانشجویان قادر به مدیریت خشم خود بودند (2/47 درصد) در حالی که 8/52 درصد دارای خشم فروخورده بودند. احساس خشم در روابط اجتماعی در پسران به‌طور معنی‌داری بالاتر از دختران بود (019/0 p=). ارتباط معنی‌داری بین نمره کلی خشم و وضعیت تأهل و محل سکونت مشاهده نشد (05/0. (p >

نتیجه ­گیری: این مطالعه نشان داد بیش از نیمی از دانشجویان قادر به کنترل خشم خود نیستند. برنامه‌ریزی جهت آموزش مهارت‌های کنترل خشم جهت ارتقاء سلامت روان دانشجویان طی دوره تحصیلی ضروری به نظر می‌رسد.