مقدمه و هدف: کادمیوم یک آلاینده محیطی با سمیت بالا است که هیچ عملکرد فیزیولوژیکی در بدن انسان ندارد و به دنبال انباشته شدن در مغز باعث تخریب نورونها و اختلالات عصبی میشود. در مقابل ورزش و مکمل گرده گل بدلیل داشتن اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی در برابر آسیب های عصبی مؤثر است. در این مطالعه، تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف گرده گل بر آاستانه تحمل درد و گیرندههای کانابینویدی نوع ۱ در موش های صحرایی در معرض کادمیوم بررسی شد. روش کار: در این مطالعه تجربی، 25 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به 5 گروه، کنترل سالم، کادمیوم، گرده گل، تمرین تناوبی شدید و گرده گل+ تمرین تناوبی شدید تقسیم شدند. تمرین تناوبی شدید به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) انجام شد. همزمان روزانه گرده گل ( mg200 حل شده در cc2/4 نرمال سالین) و کادمیوم کلراید (محلول در آب آشامیدنی mg/kg/w/d۴۰) خورانده شد. تحمل درد با آزمون هات پلیت و CB1r به روش PCR اندازهگیری شد. برای تحلیل دادهها از آنالیز واریانس دوطرفه و t تست در سطح معناداری 0/05 استفاده شد. یافته ها: افزایش تحمل درد و گیرنده کانابینوئیدی نوع 1 گروه گرده گل نسبت به گروه کادمیوم بطور معناداری بیشتر بود (0/05>p). در گروه تمرین برای افزایش تحمل درد اختلاف معناداری مشاهده نشد (0/05<p). در گروه تمرین CB1r نسبت به گروه کادمیوم معنادار بود (0/05>p). اثر تعاملی تمرین+ گرده گل برای تحمل درد وCB1r معنادار نبود (0/05<p). نتیجهگیری: احتمالاً تمرین و گرده گل در بهبود عملکرد گیرنده های کانابینوئیدی نوع 1و مصرف گرده گل در افزایش تحمل درد موشهای در معرض کادمیوم میتواند مؤثر باشد. |
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |