Volume 10, Issue 3 (12-2023)
J Jiroft Univ Med Sci 2023, 10(3): 1310-1311 |
Back to browse issues page
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mashayekhi F, Mashayekhi A. The Beneficial Effects of Ischemic Conditioning on the Recovery of some Diseases and its Mechanism of Action. J Jiroft Univ Med Sci 2023; 10 (3) :1310-1311
URL: http://journal.jmu.ac.ir/article-1-699-en.html
URL: http://journal.jmu.ac.ir/article-1-699-en.html
1- , fatememashayekhi@yahoo.com
Abstract: (636 Views)
بیش از چهل سال قبل پزشکان متخصص قلب مشاهده کردندکه بیماران قلبی با سابقه آنژین صدری کمتر به انفارکتوس میوکارد مبتلا شده و اگر هم مبتلا شوند، حجم انفارکتوس بطن چپ آنان طور قابل توجهی کمتر از افراد بدون سابقه آنزین صدری است (1). این یافته منجر به این ایده شد که شاید ضرب المثل آمریکایی (هرچه تو را نکشد قوی تر کرده است) در مورد بدن هم صادق باشد. بعد از آن گروهی از محققان با آزمایش بستن و باز کردن موقت سرخرگ سیرکمفلکس کرونر موش متوجه شدند قلب حیوانات در برابر سکته قلبی از خود مقاومت نشان می دهد (1، 2)
لذا ایده شرطی سازی مطرح شد که بصورت زیر اعمال می شود: شرطی سازی در انسان با باز و بستن سرخرگ یکی از اندام ها با کاف یا بازوبند فشارسنج پزشکی انجام می شود که برای این منظور فشار در کاف را به میزان حداقل ۵۰ میلی متر جیوه بالاتر از فشار سرخرگی سیستولی در بیمار افزایش می دهند (2). معمولا برای القا شرطی سازی سه بار هر بار بمدت پنج دقیقه بستن و پنج دقیقه یا بیشتر بازکردن این عمل روزانه تکرار می شود (1، 3). در کلینیک و اتاق عمل برای بیماران با عمل جراحی باز قلب امروزه در بسیاری از کشورهای توسعه یافته از این روش برای جلوگیری از آسیب رپرفیوزن بعد از جراحی قلب استفاده می شود (3).
امروزه پیشنهاداتی برای بهبود وضعیت بیماری های زیادی با شرطی سازی مطرح شده است از جمله بیماری های نورودژنراتیو همچون اسکلروز جانبی امیوترفیک، بیماری مالتیپل اسکلروزیس، سکته های قلبی و مغزی (1، 4-6) همچنین گزارش شده که شرطی سازی در درمان فشارخون بالای سرخرگی مفید بوده و فشار متوسط، دیاستولی و سیستولی را در صورتی که در درازمدت استفاده شود، کاهش می دهد (7) علاوه بر آن اشتراک های زیادی بین ورزش هوازی مانند دویدن، شنا و دوچرخه سواری و شرطی سازی گزارش شده که می تواند این روش در افرادی که محدودیت حرکت دارند، بکار گرفته شود. همچنین از آنجا که شرطی سازی ایسکمی را در عضله اسکلتی القا می کند، ممکن است در گنجاندن حامل های گلوکز در غشا و تنظیم قند خون مفید باشد (8). لذا پیشنهاد شده که در پیشگیری و درمان دیابت نوع ۲ مورد مطالعه قرار گیرد.
از آنجا که انجام تکنیک شرطی سازی ایسکمیک یک روش غیر تهاجمی می باشد، پرستاران می توانند این تکنیک را در کنار درمان رایج بسیاری از بیماری ها بصورت یک درمان کمکی بکار گیرند. بخصوص بکارگیری این روش در بخش مراقبت های ویژه و احیاء قلبی ریوی، سکته های قلبی و مغزی میتواند بکار گرفته شود (9).
دانشمندان مکانیسم های متعددی را برای اثرات شرطی سازی ایسکمیک مطرح کرده اند که همگی آنها به نوعی در معکوس کردن پاتوژنز بیماری هایی که در بالا به انها اشاره شد، نقش دارند. استرس اکسیداتیو، التهاب، مرگ برنامه ریزی شده سلولی و رهایش فاکتورهای التهابی از جمله عواملی هستند که در بیماری های فوق نقش دارند (2، 8).
مطالعات متعددی گزارش کرده اند که شرطی سازی ایسکمیک می تواند اثرات ضد التهابی، ضد استرس اکسیداتیو، ضد آپوپتوز داشته و تولید فاکتورهای التهابی را کم و فاکتورهای ضد التهابی را زیاد کند (2، 4، 8) بنابراین پیشنهاد می شود اثر شرطی سازی در برخی از مشکلات سلامتی مورد مطالعه قرار گیرد.
بیش از چهل سال قبل پزشکان متخصص قلب مشاهده کردندکه بیماران قلبی با سابقه آنژین صدری کمتر به انفارکتوس میوکارد مبتلا شده و اگر هم مبتلا شوند، حجم انفارکتوس بطن چپ آنان طور قابل توجهی کمتر از افراد بدون سابقه آنزین صدری است (1). این یافته منجر به این ایده شد که شاید ضرب المثل آمریکایی (هرچه تو را نکشد قویتر کرده است) در مورد بدن هم صادق باشد. بعد از آن گروهی از محققان با آزمایش بستن و باز کردن موقت سرخرگ سیرکمفلکس کرونر موش متوجه شدند قلب حیوانات در برابر سکته قلبی از خود مقاومت نشان می دهد (1، 2)
لذا ایده شرطی سازی مطرح شد که بصورت زیر اعمال می شود: شرطی سازی در انسان با باز و بستن سرخرگ یکی از اندام ها با کاف یا بازوبند فشارسنج پزشکی انجام می شود که برای این منظور فشار در کاف را به میزان حداقل ۵۰ میلی متر جیوه بالاتر از فشار سرخرگی سیستولی در بیمار افزایش می دهند (2). معمولا برای القا شرطی سازی سه بار هر بار بمدت پنج دقیقه بستن و پنج دقیقه یا بیشتر بازکردن این عمل روزانه تکرار می شود (1، 3). در کلینیک و اتاق عمل برای بیماران با عمل جراحی باز قلب امروزه در بسیاری از کشورهای توسعه یافته از این روش برای جلوگیری از آسیب رپرفیوزن بعد از جراحی قلب استفاده می شود (3).
امروزه پیشنهاداتی برای بهبود وضعیت بیماری های زیادی با شرطی سازی مطرح شده است از جمله بیماری های نورودژنراتیو همچون اسکلروز جانبی امیوترفیک، بیماری مالتیپل اسکلروزیس، سکته های قلبی و مغزی (1، 4-6) همچنین گزارش شده که شرطی سازی در درمان فشارخون بالای سرخرگی مفید بوده و فشار متوسط، دیاستولی و سیستولی را در صورتی که در درازمدت استفاده شود، کاهش می دهد (7) علاوه بر آن اشتراک های زیادی بین ورزش هوازی مانند دویدن، شنا و دوچرخه سواری و شرطی سازی گزارش شده که می تواند این روش در افرادی که محدودیت حرکت دارند، بکار گرفته شود. همچنین از آنجا که شرطی سازی ایسکمی را در عضله اسکلتی القا می کند، ممکن است در گنجاندن حامل های گلوکز در غشا و تنظیم قند خون مفید باشد (8). لذا پیشنهاد شده که در پیشگیری و درمان دیابت نوع ۲ مورد مطالعه قرار گیرد.
از آنجا که انجام تکنیک شرطیسازی ایسکمیک یک روش غیر تهاجمی میباشد، پرستاران میتوانند این تکنیک را در کنار درمان رایج بسیاری از بیماریها بصورت یک درمان کمکی بکار گیرند. بخصوص بکارگیری این روش در بخش مراقبتهای ویژه و احیاء قلبی ریوی، سکتههای قلبی و مغزی میتواند بکار گرفته شود (9).
دانشمندان مکانیسم های متعددی را برای اثرات شرطی سازی ایسکمیک مطرح کرده اند که همگی آنها به نوعی در معکوس کردن پاتوژنز بیماری هایی که در بالا به انها اشاره شد، نقش دارند. استرس اکسیداتیو، التهاب، مرگ برنامه ریزی شده سلولی و رهایش فاکتورهای التهابی از جمله عواملی هستند که در بیماری های فوق نقش دارند (2، 8).
مطالعات متعددی گزارش کرده اند که شرطی سازی ایسکمیک می تواند اثرات ضد التهابی، ضد استرس اکسیداتیو، ضد آپوپتوز داشته و تولید فاکتورهای التهابی را کم و فاکتورهای ضد التهابی را زیاد کند (2، 4، 8) بنابراین پیشنهاد می شود اثر شرطی سازی در برخی از مشکلات سلامتی مورد مطالعه قرار گیرد.
لذا ایده شرطی سازی مطرح شد که بصورت زیر اعمال می شود: شرطی سازی در انسان با باز و بستن سرخرگ یکی از اندام ها با کاف یا بازوبند فشارسنج پزشکی انجام می شود که برای این منظور فشار در کاف را به میزان حداقل ۵۰ میلی متر جیوه بالاتر از فشار سرخرگی سیستولی در بیمار افزایش می دهند (2). معمولا برای القا شرطی سازی سه بار هر بار بمدت پنج دقیقه بستن و پنج دقیقه یا بیشتر بازکردن این عمل روزانه تکرار می شود (1، 3). در کلینیک و اتاق عمل برای بیماران با عمل جراحی باز قلب امروزه در بسیاری از کشورهای توسعه یافته از این روش برای جلوگیری از آسیب رپرفیوزن بعد از جراحی قلب استفاده می شود (3).
امروزه پیشنهاداتی برای بهبود وضعیت بیماری های زیادی با شرطی سازی مطرح شده است از جمله بیماری های نورودژنراتیو همچون اسکلروز جانبی امیوترفیک، بیماری مالتیپل اسکلروزیس، سکته های قلبی و مغزی (1، 4-6) همچنین گزارش شده که شرطی سازی در درمان فشارخون بالای سرخرگی مفید بوده و فشار متوسط، دیاستولی و سیستولی را در صورتی که در درازمدت استفاده شود، کاهش می دهد (7) علاوه بر آن اشتراک های زیادی بین ورزش هوازی مانند دویدن، شنا و دوچرخه سواری و شرطی سازی گزارش شده که می تواند این روش در افرادی که محدودیت حرکت دارند، بکار گرفته شود. همچنین از آنجا که شرطی سازی ایسکمی را در عضله اسکلتی القا می کند، ممکن است در گنجاندن حامل های گلوکز در غشا و تنظیم قند خون مفید باشد (8). لذا پیشنهاد شده که در پیشگیری و درمان دیابت نوع ۲ مورد مطالعه قرار گیرد.
از آنجا که انجام تکنیک شرطی سازی ایسکمیک یک روش غیر تهاجمی می باشد، پرستاران می توانند این تکنیک را در کنار درمان رایج بسیاری از بیماری ها بصورت یک درمان کمکی بکار گیرند. بخصوص بکارگیری این روش در بخش مراقبت های ویژه و احیاء قلبی ریوی، سکته های قلبی و مغزی میتواند بکار گرفته شود (9).
دانشمندان مکانیسم های متعددی را برای اثرات شرطی سازی ایسکمیک مطرح کرده اند که همگی آنها به نوعی در معکوس کردن پاتوژنز بیماری هایی که در بالا به انها اشاره شد، نقش دارند. استرس اکسیداتیو، التهاب، مرگ برنامه ریزی شده سلولی و رهایش فاکتورهای التهابی از جمله عواملی هستند که در بیماری های فوق نقش دارند (2، 8).
مطالعات متعددی گزارش کرده اند که شرطی سازی ایسکمیک می تواند اثرات ضد التهابی، ضد استرس اکسیداتیو، ضد آپوپتوز داشته و تولید فاکتورهای التهابی را کم و فاکتورهای ضد التهابی را زیاد کند (2، 4، 8) بنابراین پیشنهاد می شود اثر شرطی سازی در برخی از مشکلات سلامتی مورد مطالعه قرار گیرد.
بیش از چهل سال قبل پزشکان متخصص قلب مشاهده کردندکه بیماران قلبی با سابقه آنژین صدری کمتر به انفارکتوس میوکارد مبتلا شده و اگر هم مبتلا شوند، حجم انفارکتوس بطن چپ آنان طور قابل توجهی کمتر از افراد بدون سابقه آنزین صدری است (1). این یافته منجر به این ایده شد که شاید ضرب المثل آمریکایی (هرچه تو را نکشد قویتر کرده است) در مورد بدن هم صادق باشد. بعد از آن گروهی از محققان با آزمایش بستن و باز کردن موقت سرخرگ سیرکمفلکس کرونر موش متوجه شدند قلب حیوانات در برابر سکته قلبی از خود مقاومت نشان می دهد (1، 2)
لذا ایده شرطی سازی مطرح شد که بصورت زیر اعمال می شود: شرطی سازی در انسان با باز و بستن سرخرگ یکی از اندام ها با کاف یا بازوبند فشارسنج پزشکی انجام می شود که برای این منظور فشار در کاف را به میزان حداقل ۵۰ میلی متر جیوه بالاتر از فشار سرخرگی سیستولی در بیمار افزایش می دهند (2). معمولا برای القا شرطی سازی سه بار هر بار بمدت پنج دقیقه بستن و پنج دقیقه یا بیشتر بازکردن این عمل روزانه تکرار می شود (1، 3). در کلینیک و اتاق عمل برای بیماران با عمل جراحی باز قلب امروزه در بسیاری از کشورهای توسعه یافته از این روش برای جلوگیری از آسیب رپرفیوزن بعد از جراحی قلب استفاده می شود (3).
امروزه پیشنهاداتی برای بهبود وضعیت بیماری های زیادی با شرطی سازی مطرح شده است از جمله بیماری های نورودژنراتیو همچون اسکلروز جانبی امیوترفیک، بیماری مالتیپل اسکلروزیس، سکته های قلبی و مغزی (1، 4-6) همچنین گزارش شده که شرطی سازی در درمان فشارخون بالای سرخرگی مفید بوده و فشار متوسط، دیاستولی و سیستولی را در صورتی که در درازمدت استفاده شود، کاهش می دهد (7) علاوه بر آن اشتراک های زیادی بین ورزش هوازی مانند دویدن، شنا و دوچرخه سواری و شرطی سازی گزارش شده که می تواند این روش در افرادی که محدودیت حرکت دارند، بکار گرفته شود. همچنین از آنجا که شرطی سازی ایسکمی را در عضله اسکلتی القا می کند، ممکن است در گنجاندن حامل های گلوکز در غشا و تنظیم قند خون مفید باشد (8). لذا پیشنهاد شده که در پیشگیری و درمان دیابت نوع ۲ مورد مطالعه قرار گیرد.
از آنجا که انجام تکنیک شرطیسازی ایسکمیک یک روش غیر تهاجمی میباشد، پرستاران میتوانند این تکنیک را در کنار درمان رایج بسیاری از بیماریها بصورت یک درمان کمکی بکار گیرند. بخصوص بکارگیری این روش در بخش مراقبتهای ویژه و احیاء قلبی ریوی، سکتههای قلبی و مغزی میتواند بکار گرفته شود (9).
دانشمندان مکانیسم های متعددی را برای اثرات شرطی سازی ایسکمیک مطرح کرده اند که همگی آنها به نوعی در معکوس کردن پاتوژنز بیماری هایی که در بالا به انها اشاره شد، نقش دارند. استرس اکسیداتیو، التهاب، مرگ برنامه ریزی شده سلولی و رهایش فاکتورهای التهابی از جمله عواملی هستند که در بیماری های فوق نقش دارند (2، 8).
مطالعات متعددی گزارش کرده اند که شرطی سازی ایسکمیک می تواند اثرات ضد التهابی، ضد استرس اکسیداتیو، ضد آپوپتوز داشته و تولید فاکتورهای التهابی را کم و فاکتورهای ضد التهابی را زیاد کند (2، 4، 8) بنابراین پیشنهاد می شود اثر شرطی سازی در برخی از مشکلات سلامتی مورد مطالعه قرار گیرد.
Keywords: No Keyword
Type of Study: Research |
Subject:
Medical Sciences /Nursing
Received: 2023/04/17 | Accepted: 2023/09/11 | Published: 2023/12/11
Received: 2023/04/17 | Accepted: 2023/09/11 | Published: 2023/12/11
Send email to the article author
| Rights and permissions | |
 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License. |
