مقدمه و هدف: بیماری پارکینسون دومین بیماری مخرب نورونی وابسته به سن است که از نظر بالینی با علائم حرکتی و غیرحرکتی مشخص می گردد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تمرینات مقاومتی دایره ای بر ترکیب بدنی و عملکرد جسمانی در بیماران مبتلا به پارکینسون بود. روش کار: در پژوهش نیمه تجربی حاضر 20 بیمار مبتلا به پارکینسون بهصورت تصادفی به 2 گروه تمرینات مقاومتی (هشت هفته تمرین مقاومتی، 3 جلسه در هفته) و کنترل (بدون تمرین) تقسیم شدند. قدرت بیشینه عضلات بالاتنه و پایین تنه با استفاده از روش اوکانر محاسبه شد. توان عضلانی آزمودنیها با آزمون راه رفتن روی سطح شیبدار و VO2max با آزمون زیر بیشینه آستراند-ریمینگ سنجیده شد. برای تجزیهوتحلیل آماری از آزمون های t-test و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: پس از دوره تمرین افزایش معنیداری در سطوح قدرت عضلات بالاتنه و پایینتنه (0/001>p)، توان عضلانی (0/001>p) و VO2max (p<0/01) گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد؛ ولی تفاوت معنیداری در وزن و شاخص توده بدن آنها مشاهده نشد (0/05<p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج میتوان گفت که هشت هفته تمرین مقاومتی دایره ای موجب بهبود عملکرد عضلانی و همچنین افزایش استقامت قلبی-تنفسی در بیماران مبتلا به پارکینسون میشود. |
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |