مقدمه و هدف: استرس اکسیداتیو در آسیب شناسی بیماری اسکیزوفرنی به ویژه در مغز اهمیت بالایی دارد و در این بیماران بیشتر از مقدار طبیعی میباشد. در این مطالعه اثر تمرینات تناوبی شدید را بر گلوتاتیون و مالون دی آلدهید سرمی بیماران اسکیزوفرنی مرد بررسی کرده ایم. روش کار: تعداد 28 بیمار اسکیزوفرنی مرد، تحت مراقبت در مرکز درمانی یاس در شهرستان زاهدان بهطور تصادفی در دو گروه تمرین (14 نفر) و کنترل (14 نفر) قرار گرفتند. آزمودنیها تمرین تناوبی شدید را با شدت 70 تا 85% حداکثر ضربان قلب به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته انجام دادند. دو مرحله خونگیری 24 ساعت قبل و پس از اتمام تمرینات انجام شد و گلوتاتیون و مالون دی آلدهید سرمی به ترتیب به روش الایزا و اسپکتروفتومتری سنجش شد. یافته ها: در بیماران اسکیزوفرنی مرد با میانگین سنی 39 سال، گلوتاتیون سرمی پس از 8 هفته تمرین در مقایسه با مقادیر پیشآزمون افزایش معنیداری داشت (0/001>p). همچنین میزان گلوتاتیون سرمی در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش پیدا کرد (0/05>p). از طرفی میزان مالون دی آلدهید سرمی پس از تمرینات در گروه تمرین کاهش معنادار داشته است (0/05>p)؛ و تفاوت معناداری در میزان مالون دی آلدهید بین دو گروه پس از 8 هفته مشاهده شد (0/01>p). نتیجه گیری: ورزش منظم، ادامهدار و از نوع تناوبی شدید احتمالاً از طریق مهار تولید مالون دی آلدهید به عنوان شاخصی از تولید رادیکال های آزاد باعث کاهش آسیبهای سلولی و مولکولی و افزایش میزان گلوتاتیون سرمی در بیماران اسکیزوفرنی و نهایتاً بهبود علائم بیماری میشود. |
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |