مقدمه و هدف: شیوع بالای بیماری کووید-19 و گسترش اطلاعات نادرست در خصوص پیشگیری و درمان بیماری در سراسر جهان، علاوه بر تأثیرات اقتصادی و بهداشتی، موجی از استرس و اضطراب در بین افراد ایجاد نموده است. این مطالعه با هدف تعیین استرس و اضطراب در مرحله اولیه شیوع کووید-19 در مردم منطقه جنوب کرمان انجام شده است. روش کار: مطالعه حاضر از نوع مقطعی است که در فروردین ماه 1399 در بین 448 نفر از ساکنین جنوب استان کرمان انجام شد. ابزار جمعآوری دادهها شامل پرسشنامه مشخصات فردی و پرسشنامه استاندارد اضطراب موقعیتی- خصیصهای و پرسشنامه تنیدگی (استرس) ادراکشده کوهن بودند. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تعداد 448 نفر از ساکنین با میانگین سنی 9/03± 33/62 در این مطالعه شرکت نمودند. میانگین نمره استرس در بین آنها 7/64±26/07 و میانگین نمره اضطراب آنها 5/44±102/88 بود. بین میانگین نمره استرس با جنس، محل سکونت، سطح تحصیلی، شغل، درآمد و حمایت اجتماعی (0/001p=) ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (0/05p<). همچنین میانگین نمره اضطراب با مدت قرنطینه در خانه و شغل ارتباط معنیدار نشان داد (0/05p<). نتیجه گیری: با توجه به میزان استرس و اضطراب متوسط در بین ساکنین جنوب کرمان در مواجهه با کووید-19 به نظر میرسد در شرایط فعلی، توجه به سلامت روان ساکنین روستاها و افراد کمدرآمد از طریق آموزش، مشاوره و تأمین تجهیزات حفاظت فردی برای پیشگیری و کنترل کرونا ویروس مؤثر واقع گردد. |
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |