مقدمه و هدف: واکنشپذیری هیجانی در ایجاد و تداوم بسیاری از اختلالات روانشناختی نقش دارد، اما ابزارهای سنجش این مؤلفه محدود است. هدف مطالعه حاضر، بررسی کفایت روانسنجی نسخه فارسی مقیاس واکنشپذیری هیجانی (ERS) در ایران بود. روشکار: پژوهش حاضر از نوع مقطعی است. نمونه پژوهش شامل 300 دانشجوی دانشگاه کاشان بود که به روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامههای واکنشپذیری هیجانی (ERS)، اضطراب سلامت (F- SHAI)، حساسیت اضطرابی (ASI) و سیستمهای بازداری/ فعالسازی رفتاری کارور و وایت (BAS/BIS) بود. ساختار عاملی پرسشنامه با استفاده از روش تحلیل عامل تأییدی و اکتشافی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین اعتبار همگرا با پرسشنامه اضطراب سلامت (F- SHAI )، پر سشنامه حساسیت اضطرابی( ASI) و پرسشنامه سیستمهای بازداری/ فعالسازی رفتاری کارور و وایت (BAS/BIS) و پایایی بازآزمایی و همسانی درونی پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها: در تحلیل عامل تأییدی، مدل سه عاملی این پرسشنامه تأیید نشد. نتایج تحلیل عامل اکتشافی 4 عامل: سرعت واکنش هیجانی، شدت هیجان، پایداری هیجانی و حساسیت هیجانی استخراج شد و در ادامه تحلیل عامل تأییدی، این مدل را تأیید کرد. اعتبار همگرای این پرسشنامه با پرسشنامه اضطراب سلامت (0/33=r)، حساسیت اضطرابی (0/41=r) مطلوب بود و همبستگی پرسشنامه سیستمهای بازداری/ فعالسازی رفتاری (BAS/BIS) معنادار نبود (0/1=p)، که این نشان از اعتبار واگرای مقیاس دارد. همسانی درونی (به روش آلفای کرونباخ) و پایایی بازآزمایی به ترتیب 0/92 و 0/72 بهدست آمد. نتیجهگیری: مقیاس واکنشپذیری هیجانی (ERS) برای سنجش شدت، سرعت، حساسیت و پایداری هیجانی بزرگسالان ایرانی، ابزاری مناسب و دارای کفایت روانسنجی مناسب است. |
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |