۴ نتیجه برای انگیزش
شهره شفیعی، معظمه سلطانی نژاد،
دوره ۸، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه و هدف: پژوهش، از ابزارهای مهم تصمیم گیری و برنامه ریزی در دانشگاه ها است و یکی از اساسی ترین پایه های توسعه جوامع محسوب می شود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی عوامل انگیزشی و بازدارنده در پژوهش از دیدگاه اعضای هیأت علمی و دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جیرفت می باشد.
روش کار: این مطالعه مقطعی بر روی ۱۵۴ دانشجو و ۳۳ عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی جیرفت در سال ۱۳۹۹ انجام شد. افراد شرکت کننده در مطالعه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه محقق ساخته شامل اطلاعات جمعیت شناختی، عوامل انگیزش درونی و بیرونی و عوامل بازدارنده استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۰ و در سطح معنی داری ۰/۰۵p≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: در این مطالعه در مجموع ۱۸۲ نفر شرکت کردند. در دانشجویان ۹۹ نفر (۶۴/۳%) زن ،۱۳۷ نفر (%۸۹) مجرد و رشته تحصیلی ۴۲ نفر (۲۷/۳%) پزشکی بود. مقطع تحصیلی ۱۱۳ نفر (۷۳/۴%) از آنها کارشناسی بود. ۷۱ نفر (۴۶/۱%) سابقه شرکت در کارگاه های پژوهشی داشتند. از بین اعضای هیأت علمی دانشگاه ۵۴/۵% زن و ۵۷/۶% استادیار بودند و ۹۷% اعضای هیأت علمی بیان نمودند که در کارگاه های پژوهشی شرکت داشته اند. همچنین ۲۳/۴% دانشجویان و۱۰۰% اعضای هیأت علمی سابقه کار پژوهشی داشتند. در دو گروه دانشجویان و اعضای هیأت علمی، علاقه مندی به انجام پژوهش به ترتیب با ۸۵/۷% و ۹۳% بیشترین فراوانی را کسب کرد. در انگیزش بیرونی دانشجویان و اعضای هیأت علمی به ترتیب، فراهم بودن دسترسی به نرم افزارهای پژوهشی مناسب در انجام پژوهش (۸۳/۸%) و فراهمآوری دانش سالم و عمیق (۸۴/۸%) بیشترین فراوانی را در فعالیت های پژوهشی داشتند. در عوامل بازدارنده دانشجویان و اعضای هیأت علمی به ترتیب، مبهم بودن شروع پژوهش (۶۷/۵%) و ضعف کار گروهی (۶۰/۶%) بیشترین فراوانی را داشت.
نتیجه گیری: باتوجه به نتایج، اعضای هیأت علمی و دانشجویان به انجام فعالیت پژوهشی علاقه مند بودند ولی مبهم بودن شروع پژوهش و ضعف کار گروهی از موانع مهم انجام پژوهش برای آنها بود. ضروری است دست اندرکاران حوزه پژوهش ضمن روشن نمودن فرآیندهای انجام پژوهش و حمایت از کار تحقیقاتی گروهی، برای حل مشکلات و موانع موجود برنامه ریزی و اقدام نمایند. |
عباس بیات اصغری، جواد جواهری، علیرضا منظری توکلی، حمید ملایی زرندی،
دوره ۹، شماره ۳ - ( ۹-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه و هدف: طلاق یکی از مهمترین پدیده های اجتماعی محسوب می شود که به عوامل متعددی بستگی دارد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و مصاحبه انگیزشی برعلایم حساسیت اضطرابی در زنان مطلقه بود.
روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه مداخله ای نیمه تجربی بود. جامعه آماری ۲۶۰ نفر از زنان مطلقه ۲۰ تا ۵۰ سال در شهرستان خمین بودند. ۶۰ نفر از زنان مذکور براساس معیارهای ورود انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه درمان شناختی رفتاری، درمان مصاحبه انگیزشی و گروه شاهد تقسیم شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه حساسیت به اضطراب ریس و پترسون بود. برای گروه های آزمایش، جلسات درمان به تعداد ۱۲ جلسه ۷۵ دقیقه ای برگزار شد. قبل از انجام مداخلات و در پایان مطالعه افراد در تمام گروه ها، پرسشنامه حساسیت به اضطراب را پر کردند. داده ها به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ و با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: در مقایسه میانگین نمره متغیر حساسیت اضطرابی بین سه گروه درمان شناختی رفتاری، مصاحبه انگیزشی و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت (۰/۰۵>p). همچنین در مقایسه تک به تک گروه‌های درمان شناختی رفتاری و درمان مصاحبه انگیزشی با گروه کنترل در مرحله پس‌آزمون اختلاف معنیداری وجود داشت (۰/۰۵>p). |
نتیجه گیری: یافته ها حاکی از آن است که روش های درمان شناختی رفتاری و مصاحبه انگیزشی بر کاهش میزان حساسیت اضطرابی در زنان مطلقه موثر هستند. پیشنهاد می شود در کنار سایر مداخلات روانشناختی و دارویی، از این دو روش به منظور کاهش حساسیت اضطرابی در زنان مطلقه به عنوان یک مداخله بالینی استفاده گردد.
عباس بیات اصغری، زینب بهشتی، احمد آرامون، جواد جواهری، سحر موسی نژاد،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه و هدف: طلاق، به عنوان یکی از مهمترین پدیده های اجتماعی، عوارض روانی متعددی به دنبال دارد. از جمله این عوارض افسردگی می باشد. تداوم افسردگی می تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین، ضروری است به وسیله روان درمانی های متعدد این عوارض درمانی تعدیل و درمان شود. لذا، هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان شناختی- رفتاری و مصاحبه انگیزشی بر افسردگی زنان مطلقه بود.
روش کار: پژوهش حاضر یک طرح مداخله ای از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری ۲۶۰ نفر از زنان مطلقه ۲۰ تا ۵۰ سال بودند. ۶۰ نفر از زنان مذکور بر اساس معیارهای ورود انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه درمان شناختی– رفتاری، درمان مصاحبه انگیزشی و گروه شاهد تقسیم شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه مقیاس افسردگی آرون بک، بکوارد، مندلسون، مارک و ارباف (۱۹۸۶) بود. برای گروه‌های آزمایش، جلسات درمان به تعداد ۱۲جلسه ۷۵ دقیقه‌ای برگزار شد. قبل از انجام مداخلات و در پایان مطالعه افراد در تمام گروه‌ها، پرسشنامه مقیاس افسردگی را پر کردند. داده‌ها وارد نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۵ شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: در مقایسه میانگین نمره متغیرهای افسردگی بین سه گروه درمان شناختی-رفتاری، مصاحبه انگیزشی و گروه کنترل تفاوت معنیداری وجود داشت (۰/۰۵>p). همچنین در مقایسه تک به تک گروه‌های درمان شناختی-رفتاری و درمان مصاحبه انگیزشی با گروه کنترل در مرحله پس‌آزمون اختلاف معنیداری وجود داشت (۰/۰۵>p).
نتیجه‌گیری: یافته‌ها حاکی از آن است که روشهای درمان شناختی– رفتاری و مصاحبه انگیزشی بر کاهش میزان افسردگی در زنان مطلقه مؤثر میباشد. پیشنهاد می‌شود در کنار سایر مداخلات روانشناختی و دارویی، از این دو روش به‌منظور کاهش افسردگی در زنان مطلقه به عنوان یک مداخله بالینی استفاده گردد. |
محبوبه جمالی، سید حمید سید باقری، لیدا اباذری، آیدا اباذری، محمد پورداور، تابنده صادقی،
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه و هدف: سبک یادگیری دانشجویان در دنیای امروز تغییر یافته و نیازمند روشهای آموزشی نوین می‌‌باشند. در شرایطی همانند شیوع ویروس کرونا استفاده از آموزش‌‌های مجازی همچون بازی وارسازی رونق پیدا کرد. بنابراین این مطالعه با هدف تعیین تأثیر محتوای تعاملی و بازی وارسازی بر میزان یادگیری و انگیزه دانشجویان در دوره تلفیقی کارآموزی مجازی پرستاری کودکان انجام شد.
روش کار: این مطالعه نیمه تجربی بر روی ۴۹ نفر از دانشجویان ترم ۶ پرستاری دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان انجام شد. میزان یادگیری دانشجویان، قبل و ۱۰ روز بعد از مداخله توسط پرسشنامه محقق ساخته و میزان انگیزش فقط در دوره بعد از مداخله توسط پرسشنامه استاندارد انگیزشی مواد آموزشی (IMMS) سنجیده شد. این واحد عملی ۱۰ روز کارآموزی پرستاری کودکان (۲) را شامل می‌شود. هر گروه به مدت ۵ روز به صورت عملی در بخش اطفال و همزمان برای پوشش دهی سایر روز‌های کارآموزی، آموزش و تکالیف مجازی را دریافت کردند. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ آنالیز شدند.
یافته‌ها: براساس نتایج، بین میانگین نمره یادگیری دانشجویان قبل و بعد از اجرای بازی وارسازی اختلاف آماری معناداری وجود داشت و میانگین نمرات پس آزمون نسبت به پیش آزمون بیشتر بود (۰۵/۰>p). میانگین و انحراف معیار جمع مؤلفه‌های پرسشنامه استاندارد انگیزشی نیز بعد از مداخله ۱۳±۱۰۸ بود؛ که نشان دهنده حد متوسط انگیزش ایجاد شده توسط این مداخله میباشد.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر حاکی از تأثیر مثبت بازی وارسازی بر میزان انگیزش و یادگیری دانشجویان بود. لذا استفاده از این روش جهت تسهیل یادگیری دانشجویان توصیه می‌شود. |
