فاطمه خانی، حجت اله نیکبخت، فرشاد غزالیان، مجید برزگر،
دوره ۷، شماره ۱ - ( بهار ۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه و هدف: قلب در اثر تمرین های استقامتی و مقاومتی دچار سازگاری های ساختاری مختلفی می‌شود. همچنین تمرین های استقامتی و مقاومتی همزمان، باعث ایجاد اثرات متفاوتی روی قلب می‌شود. هدف از پژوهش حاضر تبیین تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و همزمان (استقامتی و مقاومتی) بر ساختار قلب زنان میانسال سالم بود.
روش کار: در این مطالعه، چهل زن میانسال با میانگین سن ۴۵/۳±۶۲/۴۴ سال، قد ۸۷/۴±۷۵/۱۵۷ سانتیمتر و وزن ۶۴/۱۰±۲۷/۷۳ کیلوگرم به صورت تصادفی به چهارگروه مساوی (در هر گروه ۱۰ نفر) شامل گروه های کنترل، استقامتی، مقاومتی و همزمان تقسیم شدند. برنامه‌های تمرین به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته انجام گرفت. گروه استقامتی به دویدن فزآینده روی نوارگردان پرداختند. گروه مقاومتی نیز هشت تمرین ورزشی را به صورت فزآینده در هر جلسه انجام دادند. گروه همزمان نیمی از هر دو تمرین استقامتی و مقاومتی را در هر جلسه اجرا کردند. اندازه‌های قطر پایان سیستول، قطر پایان دیاستول، ضخامت دیواره خلفی، ضخامت سپتوم بین بطنی و توده بطن چپ آزمودنی ها به روش اکوکاردیوگرافی تک و دو بعدی اندازه گیری شد.
یافته‌ها: قطر پایان سیستولی بطن چپ در گروه همزمان و قطر پایان دیاستولی و توده بطن چپ در گروه‌های استقامتی و همزمان نسبت به قبل از تمرین افزایش معنی داری نشان داد (۰/۰۵p≤). همچنین توده بطن چپ در گروه استقامتی و همزمان نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت (۰/۰۵p≤).
نتیجه‌گیری: تمرین استقامتی و تمرین همزمان استقامتی و مقاومتی سبب افزایش برخی شاخص های ساختاری قلب در زنان میانسال می‌شود. |
