دوره 9، شماره 3 - ( پاییز 1401 )                   جلد 9 شماره 3 صفحات 1059-1049 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجوی کارشناسی ارشد گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد لامرد، دانشگاه آزاد اسلامی، لامرد، فارس، ایران
2- استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد لامرد، دانشگاه آزاد اسلامی، لامرد، فارس، ایران ، Ghaedi.hadi@gmail.com
3- استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، مازندران، ایران
چکیده:   (962 مشاهده)
مقدمه و هدف: چاقی مشکل اصلی جوامع مختلف به ویژه زنان است که می­ تواند موجب بروز انواع بیماری­ ها شود. از سوی دیگر فعالیت بدنی در کنترل و بهبود وضعیت چاقی موثر است. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر تمرین کانکارنت با حجم و شدت­ های متفاوت بر پروتئین­ های موثر در فرایند سارکوپنیا و آتروفی عضلانی در زنان چاق بالای 50 سال بود.
روش کار: در یک مطالعه نیمه تجربی30 زن مبتلا به چاقی بصورت هدفمند انتخاب و بطور تصادفی به سه گروه 10 نفره شامل تمرین کانکارنت (هوازی/مقاومتی)، تمرین کانکارنت (مقاومتی/تناوبی) و کنترل تقسیم شدند. برنامه گروه­ های تمرینی به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه اجرا شد. پروتئین­ های میوستاتین و فولیستاتین در دو مرحله پیش و پس آزمون و در حالت 12 ساعت ناشتایی اندازه­ گیری شد. برای بررسی داده ­ها از آنالیز کوواریانس به همراه آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. میزان (p<0.05) معنادار در نظر گرفته شد.
یافته­ ها: در گروه تمرین کانکارنت (هوازی/مقاومتی) و تمرین کانکارنت (مقاومتی/تناوبی) اختلاف میانگین میوستاتینن بین پیش آزمون و پس آزمون در هر دو گروه تمرین با کاهش معنادار همراه بود (0/001<p). همچنین در گروه تمرین کانکارنت (هوازی/مقاومتی) و تمرین کانکارنت (مقاومتی/تناوبی) میزان فولیستاتین بطور معنی­ داری با افزایش همراه بود (0/001<p). در مقایسه بین گروهی اثر هیچ یک از گروه­های تمرینی نسبت به دیگری بر دو شاخص اندازه گیری شده برتر نبود.
نتیجه ­گیری: احتمالا تمرینات کانکارنت با شدت و حجم ­های متفاوت می ­تواند از طریق کاهش میوستاتین و افزایش فولیستاتین مسیر رشد عضلانی را در افراد چاق فعال نماید و موجب بهبود سلامتی آنها شود.
متن کامل [PDF 714 kb]   (1222 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: علوم پزشکی / فيزيولوژي
دریافت: 1401/5/14 | پذیرش: 1401/10/3 | انتشار: 1401/9/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.