دوره 9، شماره 1 - ( بهار 1401 )                   جلد 9 شماره 1 صفحات 862-853 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- استادیار، گروه ایمنی شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جیرفت، جیرفت، ایران
2- دانشجوی زیست فناوری پزشکی، گروه زیست فناوری پزشکی، دانشکده علوم و فناوری‌های نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران/ مرکز تحقیقات سرطان شناسی شیراز، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران
3- پژوهشکده بیوتکنولوژی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
4- مرکز تحقیقات سرطان شناسی شیراز، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران / استادیار، گروه زیست فناوری پزشکی، دانشکده علوم و فناوری های نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران ، : aramezani@sums.ac.ir
چکیده:   (1527 مشاهده)
مقدمه و هدف: سرطان پستان شایع‌ترین سرطان تشخیص داده ‌شده و دومین علت مرگ ‌و میر ناشی از سرطان ها در زنان در سراسر جهان است. در سال‌های اخیر، شناسایی بیومارکرهای بالقوه مرتبط با سرطان پستان و ترکیبات درمانی جدید منجر به پیشرفت‌های امیدوار کننده‌ای در درمان سرطان پستان شده است. هدف از مطالعه حاضر شناسایی بیومارکرهای بالقوه‌ی مرتبط با سرطان پستان است که با استفاده از دیتابیس‌ها و آنالیزهای بیوانفورماتیکی انجام می شود.
روش کار: در این مطالعه از یک روش­ In silico برای شناسایی بیومارکرهای مرتبط با سرطان پستان بر اساس داده­های ترانسکریپتوم استفاده شد. سپس از روش کمی  Real Time PCR (qRT-PCR) برای تجزیه‌ و تحلیل بیان متفاوت بیومارکر شناسایی‌شده استفاده شد.
یافته­ ها: تجزیه ‌و تحلیل با پایگاه‌های اطلاعاتی موجود مرتبط با سرطان، ارتباط بین افزایش بیان ژن NKAIN1 و سرطان پستان را نشان داد و تکنیک qRT-PCR افزایش سطح بیان این ژن را در بافت‌های سرطان پستان در مقایسه با بافت‌های طبیعی تأیید نمود.
نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج آنالیز In silico و کمی سازی با RT-PCR، ژن NKAIN1 می‌تواند به ‌عنوان یک نشانگر زیستی بالقوه در تشخیص سرطان پستان در سطح mRNA استفاده شود.
واژه‌های کلیدی: سرطان پستان، NKAIN1، بیومارکر
متن کامل [PDF 714 kb]   (884 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: علوم پزشکی / ايمونولوژي و بيولوژي
دریافت: 1401/2/1 | پذیرش: 1401/3/7 | انتشار: 1401/3/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.