تأثیر تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل یاری کورکومین بر بیان ژن های Bax، Bcl-2 وCaspase-3  در کاردیومیوسیت موش های صحرایی دیابتی نوع 2

کیا, حمید; پیری, مقصود; دلفان, مریم

دوره 9، شماره 1 - ( بهار 1401 ) جلد 9 شماره 1 صفحات 885-875 | برگشت به فهرست نسخه ها

تأثیر تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل یاری کورکومین بر بیان ژن های Bax، Bcl-2 وCaspase-3 در کاردیومیوسیت موش های صحرایی دیابتی نوع 2

حمید کیا¹

، مقصود پیری

²، مریم دلفان³

1- دکتری گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، m.peeri@iauctb.ac.ir
3- استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران

چکیده: (942 مشاهده)

مقدمه و هدف: جهش ژن در بیماران دیابتی از عوامل اصلی ایجاد آپوپتوز در میوسیت قلب است. تمرین با حجم مناسب به همراه مصرف کورکومین، کاردیومیوپاتی دیابتی را بهبود داده است. هدف از این مطالعه تعیین اثر تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل یاری کورکومین بر ژن های Bax، Bcl-2 و Caspase-3 در کاردیومیوسیت موش های صحرایی دیابتی بود.
روش کار: در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند; تمرین تناوبی شدید (HIIT)، تمرین تناوبی شدید+ کورکومین (S+HIIT)، کنترل دیابتی+ کورکومین (S+DC)، کنترل دیابتی (DC)، کنترل سالم (NC). پس از القای دیابت کورکومین با دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم، پنج روز در هفته و به مدت 4 هفته به همه گروه ها به‌جز کنترل سالم و کنترل دیابتی به صورت خوراکی گاواژ شد. 24 ساعت بعد از آخرین مداخله ها حیوانات بیهوش و قربانی شدند. پس از استخراج بطن چپ، گلوکز پلاسما به روش گلوکز اکسیداز، انسولین با روش الایزا و مقاومت به انسولین با HOMA-IR اندازه گیری شد. جهت تعیین بیان ژنهای Bax، Bcl-2 و Caspase-3از روش Real time-PCR و مقایسه گروه ها با آزمون آنووای دو طرفه در سطح آلفای 0/05 استفاده شد.
یافته ها: کاهش بیان ژن Bax در گروه S+HIIT نسبت به گروه های DC و S+DC به ترتیب (0/001>p) و (0/01>p) و در گروه HIIT نسبت به گروههای DC و S+DC به ترتیب (0/05>p) و (0/001≥p) معنادار شد. افزایش بیان ژن Bcl-2 در گروه S+HIIT نسبت به گروه DCو S+DC به ترتیب (0/05>p) و (0/05>p) و در گروه HIIT نسبت به گروه S+DC به ترتیب (0/001>p) و (0/05>p) معنادار شد. کاهش بیان ژن Caspase-3 در گروهS+HIIT نسبت به گروه های HIIT (0/05>p)، DC (0/05>p) و S+DC (0/05>p) و در گروه HIIT نسبت به گروه DC وS+DC به ترتیب (0/01>p) و (0/01>p) معنادار بود.
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تمرین تناوبی شدید باعث کاهش ژن های Bax و Caspase-3 شد و افزایش بیان Bcl-2 تحت تأثیر تمرین تناوبی شدید با نقش ضدالتهابی مکمل کورکومین، احتمالاً می تواند آپوپتوز میوکارد را در افراد دیابتی بهبود بخشد. احتمالاً ترکیب تمرین با مکمل کورکومین و نقش تعاملی این دو عامل موجب تعدیل در ژن های مرتبط با آپوپتوزیس شده است.

واژه‌های کلیدی: آپوپتوز، تمرین تناوبی شدید، دیابت نوع 2، مکمل کورکومین

متن کامل [PDF 570 kb] (477 دریافت)

نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: علوم پزشکی / فيزيولوژي
دریافت: 1400/10/18 | پذیرش: 1401/2/25 | انتشار: 1401/3/10

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.