دوره 8، شماره 2 - ( تابستان 1400 )                   جلد 8 شماره 2 صفحات 621-613 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- استادیار فیزیولوژی، مرکز تحقیقات فیزیولوژی و فارماکولوژی، پژوهشکده علوم پایه پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران
2- دانشیار فیزیولوژی، گروه فیزیولوژی و فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران
3- استادیار فیزیولوژی، گروه فیزیولوژی و فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران ، hasanshahij@gmail.com
چکیده:   (1385 مشاهده)
مقدمه و هدف: انسداد یک­ طرفه حالب (UUO) یکی از عوامل آسیب کلیوی است. اولئوروپیین به­ عنوان یک آنتی ‌اکسیدان قوی طبیعی شناخته می‌شود. هدف از انجام این مطالعه، تعیین اثر انسداد کامل یک­ طرفه حالب چپ بر تغییرات سیستم آنتی اکسیدانی کلیه سمت مقابل در موش صحرایی نر با تأکید بر نقش حفاظتی اولئوروپیین بود.
روش کار: در این مطالعه تجربی، از 18 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 200 تا 250 گرم استفاده شد. حیوانات به 3 گروه شش تایی تقسیم شدند که شامل گروه کنترل،UUO  و  UUO+ اولئوروپیین بودند. حالب چپ به مدت سه روز مسدود شد. در گروه درمانی، حیوانات اولئوروپیین ( mg/kg200) را از یک ساعت بعد از انسداد حالب به­ صورت روزانه، به مدت سه روز دریافت کردند. پس از پایان آزمایش، کلیه راست حیوانات خارج و وزن شد. سپس میزان مالون دی آلدهید (MDA) و فعالیت آنزیم­ های گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و سوپراکسید دیسموتاز (SOD) کلیه راست اندازه­گیری شد.
یافته­ ها:  UUOباعث افزایش معنی‌دار وزن کلیه راست، افزایش غلظت  MDAو کاهش سطوح فعالیت آنزیم‌های SOD و GPx کلیه راست حیوانات گروه UUO نسبت به کنترل شود (0/05p<). اولئوروپیین توانست وزن کلیه راست و غلظت MDA را در گروه UUO + اولئوروپیین نسبت به گروه UUO کاهش (0/05p<) و سطح فعالیت آنزیم‌های SOD و GPx را به­ طور معنی‌داری افزایش دهد (0/05p<).
نتیجه­ گیری:  UUO باعث القاء استرس اکسیداتیو در کلیه سمت مقابل می‌شود و مصرف اولئوروپیین، می‌تواند از طریق تقویت سیستم آنتی اکسیدانی، اثر محافظتی بر کلیه سمت مقابل داشته باشد.
متن کامل [PDF 594 kb]   (849 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: علوم پزشکی / فيزيولوژي
دریافت: 1400/3/8 | پذیرش: 1400/4/2 | انتشار: 1400/6/29

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.