دوره 7، شماره 4 - ( زمستان 1399 )                   جلد 7 شماره 4 صفحات 479-478 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- مرکز تحقیقات دیابت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد،یزد، ایران
2- مرکز تحقیقات ژنتیک و مخاطرات محیطی، دانشکده پیراپزشکی ابرکوه، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران ، askariM204@gmail.com
چکیده:   (2573 مشاهده)
سردبیر محترم
دیابت نوع دو یکی از بیماری­ های مزمن با شیوع بالا در جهان می­ باشد. در سال 2017 میزان بروز و شیوع جهانی دیابت به ترتیب 9/22 میلیون و 476 میلیون نفر بوده است و پیش­ بینی می­ شود که تا سال 2025 این میزان­ ها به ترتیب به 6/26 میلیون و 9/570 میلیون نفر برسد (1). یکی از مشکلات بیماران، سطح پایین اطلاعات یا آگاهی بیماران و خانواده ­های آنها در ارتباط با دیابت نوع 2 می­ باشد. خودکارآمدی در مدیریت دیابت می­ تواند موجب توانمندی بیماران و افزایش مشارکت فعال آنها در روند درمان شود. به ­علاوه، رفتار بیمار تحت تأثیر دانش و نگرش وی نسبت به بیماری است (2). از راه­ های ارتقاء سطح دانش بیماران دیابتی با رویکرد بیان مسائل و مشکلات و افزایش آگاهی خانواده بیماران، شرکت در نشست­ ها یا جلساتی است که در آن بیماران به عنوان گروه همسان نظرات خود را در خصوص بیماری، عوارض، درمان و کنترل بیان نموده و یک متخصص یا فرد آموزش­ دیده در پایان نظرات را اصلاح یا تأیید می ­نماید. این روش با عنوان طرح مدرسه خانوادگی دیابت با هزینه اندک در مرکز تحقیقاتی درمانی دیابت یزد در حال اجرا می­ باشد. این طرح می­ تواند در سالن اجتماعات مراکز تحقیقاتی دیگر نیز برگزار شود.
مراحل انجام طرح شامل 1- ثبت نام بیماران، 2- تماس با بیماران و توضیح طرح و ثبت مشخصات ایشان، 3- دعوت بیماران و 4- شروع دوره ها (شامل نیازسنجی، تعیین پشتیبان و سنجش مهارت) می باشد.
در این طرح، بیماران از طریق سامانه پیام کوتاه یا مراجعه حضوری به مرکز تحقیقات دیابت، اقدام به ثبت نام می­ نمایند. پس از آن، کارشناس مربوطه با ثبت­ نام کنندگان تماس می­ گیرد. ضمن توضیحات اجمالی در مورد طرح، مشخصات فرد و دو نفر از خانواده ایشان که تمایل به شرکت در طرح را دارند ثبت می­ کند. بیماران به­ صورت گروه ­بندی به مرکز دعوت خواهند شد. این طرح آموزشی شامل سه دوره می ­باشد. دوره اول طرح، با نظر اساتید، عنوان ­بندی و زمان کلاس از طریق پیام کوتاه و تماس تلفنی به شرکت کنندگان اطلاع داده می­ شود. در این دوره از بیماران خواسته می­ شود تا نیازهای خود را با توجه بیماری دیابت به ترتیب درجه اهمیت مشخص کنند. سپس توسط کارشناس مربوطه سرفصل­ های متناسب با آن جمع ­آوری می ­گردد .
در مرحله دوم، هر بیمار، یک کارشناس به عنوان پیشتیبان و راهنما خواهد داشت که مسائل خود را با او در میان خواهد گذاشت. همچنین این پشتیبان، همراه بیمار برای مراجعه به مرکز و ویزیت پزشکان خواهد بود. در این دوره از میان شرکت ­کنندگان افرادی که استعداد آموزش و انتقال پیام را دارند، انتخاب و به­ عنوان مربی به صورت تخصصی آموزش می ­بینند. پس از پایان این دوره، آزمونی تحت عنوان سنجش مهارت برخورد با بیماری دیابت گرفته ­شده و به افرادی که امتیاز بالایی کسب کنند جوایزی اهدا خواهد شد.
در دوره سوم نیز افرادی که آموزش مربی­ گری دیده ­اند به محله­ ها و مناطق شهر برای برگزاری کلاس ­های طرح، نظارت بر کیفیت مطالب و نحوه ارائه­ ی آن اعزام خواهند شد. در هر دوره نیز بسته­ های آموزشی به بیماران داده خواهد شد.
با انجام این چنین اقدامات متفاوت، می­ توان در جهت افزایش آگاهی این بیماران و در نتیجه کاهش عوارض آن گام برداشت و پیشگیری مناسبی برای خانواده این بیماران که گروه پرخطری برای این بیماری هستند، خواهد بود. مدرسه خانوادگی دیابت می ­تواند به عنوان یک طرح، به آموزش و پرورش ارائه شود. بنابراین از کودکی، افراد با این بیماری آشنا شوند. زیرا که بیماری­ های مزمنی چون دیابت نتیجه سبک زندگی افراد در گذشته می ­باشد. یا حتی می­ توان محل آموزش را به فروشگاه­ های مواد غذایی و پارک ­ها منتقل کرد تا مردم به طور مستقیم با مواد غذایی مناسب و حرکات ورزشی برای سلامتی شان آشنا شوند. به نوعی خودمراقبتی را در مردم گسترش دهیم.
 
متن کامل [PDF 81 kb]   (1400 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: علوم بهداشت / اپیدمیولوژی
دریافت: 1396/12/4 | پذیرش: 1397/2/31 | انتشار: 1399/10/3

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.