1- Diabetes Research Center, Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd, Iran
2- Department of Environmental Health Engineering, Faculty of Par-medicine, Genetics and Environmental Adventures Re-search Center, Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Abarkuh, Yazd, Iran , askariM204@gmail.com
Abstract: (3085 Views)
سردبیر محترم
دیابت نوع دو یکی از بیماری های مزمن با شیوع بالا در جهان می باشد. در سال 2017 میزان بروز و شیوع جهانی دیابت به ترتیب 9/22 میلیون و 476 میلیون نفر بوده است و پیش بینی می شود که تا سال 2025 این میزان ها به ترتیب به 6/26 میلیون و 9/570 میلیون نفر برسد (1). یکی از مشکلات بیماران، سطح پایین اطلاعات یا آگاهی بیماران و خانواده های آنها در ارتباط با دیابت نوع 2 می باشد. خودکارآمدی در مدیریت دیابت می تواند موجب توانمندی بیماران و افزایش مشارکت فعال آنها در روند درمان شود. به علاوه، رفتار بیمار تحت تأثیر دانش و نگرش وی نسبت به بیماری است (2). از راه های ارتقاء سطح دانش بیماران دیابتی با رویکرد بیان مسائل و مشکلات و افزایش آگاهی خانواده بیماران، شرکت در نشست ها یا جلساتی است که در آن بیماران به عنوان گروه همسان نظرات خود را در خصوص بیماری، عوارض، درمان و کنترل بیان نموده و یک متخصص یا فرد آموزش دیده در پایان نظرات را اصلاح یا تأیید می نماید. این روش با عنوان طرح مدرسه خانوادگی دیابت با هزینه اندک در مرکز تحقیقاتی درمانی دیابت یزد در حال اجرا می باشد. این طرح می تواند در سالن اجتماعات مراکز تحقیقاتی دیگر نیز برگزار شود.
مراحل انجام طرح شامل 1- ثبت نام بیماران، 2- تماس با بیماران و توضیح طرح و ثبت مشخصات ایشان، 3- دعوت بیماران و 4- شروع دوره ها (شامل نیازسنجی، تعیین پشتیبان و سنجش مهارت) می باشد.
در این طرح، بیماران از طریق سامانه پیام کوتاه یا مراجعه حضوری به مرکز تحقیقات دیابت، اقدام به ثبت نام می نمایند. پس از آن، کارشناس مربوطه با ثبت نام کنندگان تماس می گیرد. ضمن توضیحات اجمالی در مورد طرح، مشخصات فرد و دو نفر از خانواده ایشان که تمایل به شرکت در طرح را دارند ثبت می کند. بیماران به صورت گروه بندی به مرکز دعوت خواهند شد. این طرح آموزشی شامل سه دوره می باشد. دوره اول طرح، با نظر اساتید، عنوان بندی و زمان کلاس از طریق پیام کوتاه و تماس تلفنی به شرکت کنندگان اطلاع داده می شود. در این دوره از بیماران خواسته می شود تا نیازهای خود را با توجه بیماری دیابت به ترتیب درجه اهمیت مشخص کنند. سپس توسط کارشناس مربوطه سرفصل های متناسب با آن جمع آوری می گردد .
در مرحله دوم، هر بیمار، یک کارشناس به عنوان پیشتیبان و راهنما خواهد داشت که مسائل خود را با او در میان خواهد گذاشت. همچنین این پشتیبان، همراه بیمار برای مراجعه به مرکز و ویزیت پزشکان خواهد بود. در این دوره از میان شرکت کنندگان افرادی که استعداد آموزش و انتقال پیام را دارند، انتخاب و به عنوان مربی به صورت تخصصی آموزش می بینند. پس از پایان این دوره، آزمونی تحت عنوان سنجش مهارت برخورد با بیماری دیابت گرفته شده و به افرادی که امتیاز بالایی کسب کنند جوایزی اهدا خواهد شد.
در دوره سوم نیز افرادی که آموزش مربی گری دیده اند به محله ها و مناطق شهر برای برگزاری کلاس های طرح، نظارت بر کیفیت مطالب و نحوه ارائه ی آن اعزام خواهند شد. در هر دوره نیز بسته های آموزشی به بیماران داده خواهد شد.
با انجام این چنین اقدامات متفاوت، می توان در جهت افزایش آگاهی این بیماران و در نتیجه کاهش عوارض آن گام برداشت و پیشگیری مناسبی برای خانواده این بیماران که گروه پرخطری برای این بیماری هستند، خواهد بود. مدرسه خانوادگی دیابت می تواند به عنوان یک طرح، به آموزش و پرورش ارائه شود. بنابراین از کودکی، افراد با این بیماری آشنا شوند. زیرا که بیماری های مزمنی چون دیابت نتیجه سبک زندگی افراد در گذشته می باشد. یا حتی می توان محل آموزش را به فروشگاه های مواد غذایی و پارک ها منتقل کرد تا مردم به طور مستقیم با مواد غذایی مناسب و حرکات ورزشی برای سلامتی شان آشنا شوند. به نوعی خودمراقبتی را در مردم گسترش دهیم.
Type of Study:
Research |
Subject:
Health Sciences / Epidemiology Received: 2018/02/23 | Accepted: 2018/05/21 | Published: 2020/12/23
Send email to the article author