مقدمه: سیستم CRISPR-Cas به‌عنوان یک سیستم ایمنی اکتسابی در اکثر باکتری‌ها و آرکئی باکتری‌ها وجود دارد. طی سال‌های اخیر این سیستم به‌عنوان یک تکنولوژی مهندسی ژنوم با قابلیت تطبیق بسیار بالا در شرایط مختلف آزمایشگاهی در سطح سلول‌های یوکاریوتی معرفی شده است.

روش­ کار: مطالعه مروری حاضر تلاش دارد پیشرفت‌های اخیر این سیستم و نکات کلیدی در جهت افزایش کارایی آن در کاربرد‏های تحقیقاتی و بالینی را مورد بررسی قرار دهد. در این راستا واژه های کلیدی CRISPR-Cas، بهبود کارایی و برش نابجا در پایگاه PubMed مورد بررسی قرار گرفته و 72 عنوان انتخاب و در نگارش مقاله مورد استفاده قرار گرفتند. 

یافته­ ها: آسان بودن طراحی سیستم CRISPR-Cas برای جایگاه‌های مختلف ژنوم، موجب شده است که این سیستم به‌طور گسترده برای مطالعه عملکرد جایگاه‌های مختلف ژنومیک، ایجاد ارگانیسم‌های مهندسی شده تحت عنوان مدل حیوانی و همچنین تحقیقات بالینی بیماری‌های ژنتیکی در سطح سلول‌های بنیادی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این راستا بهبود عملکرد و دقت این سیستم برای انجام دست‌ورزی‌های ژنومی ایمن و مؤثر ضروری است.

نتیجه­ گیری: در طی سال‏های اخیر راهکارهای متنوعی برای بهبود عملکرد سیستم CRISPR-Cas ارائه شده اند که از آن جمله می‏توان به بهبود طراحی، شناسایی هدف، اتصال و برش جایگاه اشاره نمود.