مقدمه و هدف: مرحله دوم زایمان یک دوره حساس برای مادر و جنین میباشد. در مطالعات مختلف تکنیکهای زایمانی متفاوتی در اداره مرحله دوم زایمان به کار گرفته شده است. این مطالعه با هدف بررسی نحوه اداره مرحله دوم زایمان بر میزان بروز عوارض زایمانی مادر و نوزاد انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی یکسو کور روی 60 زن باردار در بیمارستان مبینی سبزوار انجام شد. افراد بر اساس تمایل مادران در یکی از دو گروه قرار گرفتند. در گروه زور زدن فعال، با شروع انقباضات، مادر نفس عمیق کشیده و با نگهداشتن نفس، ده ثانیه زور می زند. در گروه زور زدن خود به خود، مادر بهطور فعال هیچ زوری نمیزند (مگر زور و فشاری که به طور غیر ارادی ایجاد میشود). سپس افراد به تخت زایمان منتقل و پس از خروج جنین، اطلاعات مربوط به لیبر، زایمان، وضعیت پرینه و اطلاعات نوزاد از پرونده ثبت شد. چکلیست تجربه زایمانی یک ساعت بعد زایمان تکمیل شد. تجزیه و تحلیل آماری با نرمافزار SPSS و آزمونهای تی مستقل و مجذور کای انجام گرفت. یافته ها: در گروه زور زدن خود به خود، میزان زایمان ابزاری، طول مرحله دوم زایمان، پارگی پرینه، ضربان قلب غیرطبیعی جنین در مرحله دوم بهطور معنیداری کمتر (0/05>p) و میزان پرینه سالم (0/01>p) و نمره تجربه زایمان (0/001>p) بیشتر بود. نتیجه گیری: روش زور زدن خود به خود شانس ضربان قلب غیرطبیعی جنین، زایمان ابزاری، آسیب پرینه و طول مرحله دوم زایمان را کاهش و رضایتمندی از زایمان را افزایش داد، بنابراین توصیه میشود از این روش در مرحله دوم زایمان استفاده شود. |
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |