دوره 4، شماره 2 - ( پاییز-زمستان 1396 )
جلد 4 شماره 2 صفحات 192-183 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مینا کیانی 
1، پریا پرتو2
1، پریا پرتو2
1- گروه زیست‌شناسی، دانشکده‌ی علوم، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران ، minakiani335@gmail.com
2- گروه زیست‌شناسی، دانشکده‌ی علوم، دانشگاه جامع پرنس جورج، واشنگتن، ایالات متحده‌ی آمریکا
2- گروه زیست‌شناسی، دانشکده‌ی علوم، دانشگاه جامع پرنس جورج، واشنگتن، ایالات متحده‌ی آمریکا
چکیده: (3575 مشاهده)
مقدمه: سایمتیدین به‌عنوان یک داروی ضد زخم معده، به‌طور گسترده تجویز می‌گردد و دارای اثرات گنادوتوکسیکی می‌باشد. اخیراً، آل- کارنیتین درمانی می‌تواند در درمان ناباروری در مردان و بهبود پارامترهای اسپرم نقش داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر حفاظتی آل- کارنیتین در بهبود اثرات گنادوتوکسیکی سایمتیدین در موش می‌باشد.
روش کار: 20 موش سفید نژاد NMRI به‌طور تصادفی به چهار گـروه تقسیم شدند (هر گروه شامل 5 حیوان)، گروه کنترل سالین نرمال دریافت کرد، برای گروه تیمار 1، mg/kg100 سایمتیدین، گروه تیمار 2، mg/kg 100 ال-کارنیتین، گروه تیمار 3، mg/kg 100 ال-کارنیتین‌همزمان با mg/kg 100 سایمتیدین تجویز شد. همه جانوران به‌صورت درون صفاقی و 15 روز تیمار شدند. پس از تیمار، حیوانات وزن شدند. بیضه‌ها خارج شده و اندام وزن شد. بیضه چپ در محلول فرمالین 10 درصد برای مطالعات بافتی ثابت شد، در پایان نمونه‌ها با هماتوکسیلین–ائوزین رنگ‌آمیزی شدند. سپس، نتایج به‌صورت میانگین با استفاده از نرم‌افزار SPSS-21 و آزمون t بررسی شد.
یافته‌ها: وزن بیضه، قطر لومن، قطر اپیتلیوم زایا، تعداد سلول‌های اسپرماتوژنی در گروه سایمتیدین نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری نشان دادند (P ≤0.05). در استفاده هم‌زمان ال-کارنیتین با سایمتیدین، وزن بیضه، تعداد اسپرماتوزوآ و اسپرماتید نسبت به گروه سایمتیدین افزایش معنی‌داری نشان دادند (P ≤0.05).
نتیجه‌گیری: آل- کارنیتین، سبب بهبود روند اسپرماتوژنز در موش‌های تحت درمان با سایمتیدین می‌شود.
روش کار: 20 موش سفید نژاد NMRI به‌طور تصادفی به چهار گـروه تقسیم شدند (هر گروه شامل 5 حیوان)، گروه کنترل سالین نرمال دریافت کرد، برای گروه تیمار 1، mg/kg100 سایمتیدین، گروه تیمار 2، mg/kg 100 ال-کارنیتین، گروه تیمار 3، mg/kg 100 ال-کارنیتین‌همزمان با mg/kg 100 سایمتیدین تجویز شد. همه جانوران به‌صورت درون صفاقی و 15 روز تیمار شدند. پس از تیمار، حیوانات وزن شدند. بیضه‌ها خارج شده و اندام وزن شد. بیضه چپ در محلول فرمالین 10 درصد برای مطالعات بافتی ثابت شد، در پایان نمونه‌ها با هماتوکسیلین–ائوزین رنگ‌آمیزی شدند. سپس، نتایج به‌صورت میانگین با استفاده از نرم‌افزار SPSS-21 و آزمون t بررسی شد.
یافته‌ها: وزن بیضه، قطر لومن، قطر اپیتلیوم زایا، تعداد سلول‌های اسپرماتوژنی در گروه سایمتیدین نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری نشان دادند (P ≤0.05). در استفاده هم‌زمان ال-کارنیتین با سایمتیدین، وزن بیضه، تعداد اسپرماتوزوآ و اسپرماتید نسبت به گروه سایمتیدین افزایش معنی‌داری نشان دادند (P ≤0.05).
نتیجه‌گیری: آل- کارنیتین، سبب بهبود روند اسپرماتوژنز در موش‌های تحت درمان با سایمتیدین می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
علوم پزشکی / آناتومی
دریافت: 1396/7/3 | پذیرش: 1396/9/22 | انتشار: 1396/9/30
دریافت: 1396/7/3 | پذیرش: 1396/9/22 | انتشار: 1396/9/30
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |