مقدمه: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی و بهبود سبک‌های فرزندپروری مادران در شهر زرین‌شهر اجرا گردید. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ی مادران کودکان پیش‌دبستانی شهر زرین‌شهر در سال 1394 بود. بدین منظور 40 نفر از اعضای جامعه‌­ آماری که دارای معیارهای ورود به پژوهش بودند به شیوه نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) گمارده شدند. آزمودنی‌ها قبل و بعد از مداخله و در مرحله پیگیری به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه­های افسردگی بک (1961)، سبک‌های فرزندپروری بامریند (1973)، پاسخ دادند. آزمودنی‌های گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد (هیس، 2005) قرار گرفتند، اما بر گروه کنترل هیچ مداخله­ای صورت نگرفت.
یافته ها: داده‌ها در دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری) تحلیل شدند. نتایج حاکی از آن بود که آموزش بهبود خلق مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی و بهبود سبک‌های فرزند‌پروری مادران در شهر زرین‌شهر تأثیر معنی‌دار داشته است (05/0p<).
نتیجه گیری: بنابر یافته ­های پژوهش می­توان نتیجه گرفت آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی مادران و بهبود سبک‌های فرزندپروری آنان مؤثر است.
 

واژه‌های کلیدی: کلیدواژه‌ها: افسردگی، سبک‌های‌ فرزند‌پروری، آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد

متن کامل [PDF 712 kb]   (1479 دریافت)